Pap, als we nou met oud en nieuw niet aftellen, wordt het dan ook geen nieuwjaar?
Ik wil geen nieuwjaar, ik wil niet aftellen, ik ga wel op tijd naar bed. Doen we dan dat het morgen gewoon nog dit jaar is?
het is een volledig logische gedachtegang van deze jongen (laten we hem Sam noemen). In oktober kreeg papa het oordeel: ‘ongeneeslijk ziek’. Met een levensverwachting van 3 maanden. De “feestdagen” werden dagen waarin ook extra stil gestaan werd bij het aankomend afscheid. En dat was confronterend. Voor het hele gezin. Want het werd ineens ‘de laatste keer dat’… En ook al vond dit gezin de ruimte om niet telkens te wijzen op ‘de laatste keer’, toch werd het vrij duidelijk zo beleefd.
Sam wilde niet dat het 21 december werd. Omdat hij donders goed wist, dat de tijd waarin hij samen met papa kon zijn steeds korter werd. Ook al had niemand hem dat echt verteld. Maar de spanning rondom de feestdagen, het feit dat papa vaker rustig aan moest doen, opa en oma die vaker zomaar even langs kwamen, het waren allemaal signalen voor hem dat er iets aan de hand was.
Dus, had deze slimmerd bedacht, als papa in het nieuwe jaar doodgaat, en we doen geen nieuwjaar, dan gaat papa misschien ook niet dood.
Helaas werkte het zo niet uiteraard. En daar konden we het met Sam goed over hebben.